De eerste cyclus in de voorronde Champions Leaque zit er weer op en het is voor mij weer (!) een duidelijk "net niet": zevende in de groep waar de eerste zes doorgaan.

In de laatste ronde om des keizers baard nog een leuk miniatuurtje gespeeld tegen Aernout (klik om na te spelen hier). Aernout kwam met zwart vanuit de opening niet in zijn spel. In de eerste stelling is al duidelijk dat hij met c6 en b6 weinig tegenspel heeft tegen het witte pionnencentrum. Beter leek mij iets met b5 of eerder c5. Hier speelde ik 1.Td1, maar 1.Le2 was ook nog mogelijk geweest. Het slaan op d4 is dan erg link voor zwart: 1.Le2!?, Lxf3 2.Lxf3, Dxd4 3.Td1, Dc5 4.e5, Pfd7 5.e6! met compensatie.
Na 1.Td1 ruilde wit op f3 en verzwakte daarmee de koningsstelling van wit, maar ook de witte velden. Even later kreeg ik op die velden kansen en nog wel op de koningsvleugel.

1.Le2!! Vond ik zelf de mooiste zet van de partij. Er dreigt f3-f4(-f5) en het zwarte paard op h5 maakt de partij tot schand. Zwart had hier alsnog naar tegenspel moeten zoeken met 1...,c6-c5. Na het gespeelde 1..., g5?? ging het geforceerd uit. De slotstelling verdient nog een plaatje:
__________________________________________________________________
In de voorlaatste ronde was de partij tegen Pieter kenmerkend voor mij in deze cyclus (speel hier na). Een lange moeizame strijd, waar ik uiteindelijk te kort kom. Het begon al moeilijk: Pieter gooide met wit snel de opening op het bord, waar ik veel tijd verbruikte.

In de lastige stelling hierboven greep ik mis met 1..., Tad8. Mogelijk had ik iets met Pf3+ moeten proberen. Er volgde een voor wit gunstige afwikkeling na 1..., Tad8 2.Le4! Dd7 3.Lxb8 Dxh3 4.gh3 Txd4 5.Txd4 Pf3+ 6.Lxf3 Txe1+ (+-).

In tijdnood (voor mij dan) maakte Pieter een uitglijder:
1.Td1?? waar 1.Td8+ en vervolgens Le4 wint.

Er kwam een eindspel op het bord dat nog steeds iets beter is voor wit, maar ook erg remise-achtig. Het knock-out tempo maakte het er voor mij niet makkelijker op en ik ging na tientallen zetten alsnog ten onder.
__________________________________________________________________

De eerste cyclus ben ik precies geeïndigd zoals ieder jaar bij RSR. Zeker na mijn overwinningen in de Minor in vorige seizoenen, had ik zelf vooraf op wat meer gerekend. Pluspunt dit keer was voor mij mijn relatief sterke spel onder (tijds-)druk. Minder was ik vooral in de theorie: in een paar partijen stond ik zelfs binnen tien zetten verloren (vooral met zwart tegen 1.e4) en een paar maal heb ik een vrijwel gelijkstaand eindspel niet weten te houden. Tegen de toppers kwam ik hierdoor steeds te kort en anders dan in de Minors , liet ik ook tegen de minderen een paar keer steken vallen. Al met al weer een terechte "net niet" klassering.

RSR2 beleefde in de vierde externe ronde tegen Oud Zuijlen uit Utrecht een witte kerst: alle witspelers wonnen en er werd dus getekend voor een vredig gelijkspel als matchresultaat.

Op het laatste bord had ik het makkelijk.
Tot mijn verbazing sloeg mijn tegenstander met zwart hier vol zelfvertrouwen op h3. Vrijwel a tempo volgde: 13..,Lxh3?? 14.gxh3, Dxh3 15.Pg5!, Dh4 16.Kg2!, Ph5 17.Lxh5, Dxh5 18.f3, Lxd4 19.Th1 en hoewel de zwarte dame er zeker af gaat, werd toch nog even doorgemodderd, maar viel niet veel later definitief het doek.


Intern heb ik na mijn beroerde start, nog wat puntjes kunnen sprokkelen tegen Ed, FM Oscar en Wil.

Ed maakte er met zwart haast een kunstwerk van.
Hier speelde hij 16...,f6-f5.

Veel mooier had ik echter Th7-h8!! gevonden. Dan zouden op de 17e zet de zwarte stukken allemaal weer netjes op hun plek staan, de koning het recht op rocheren hebben verloren en de pionnenketen verzwakt zijn.

Hoe dan ook: hopeloos.




Tegen FM Oscar en nieuwkomer Wil had ik het moeilijker.

In het konings-indisch heb ik vaak het idee met wit al snel gewonnen te staan, zolang ik me maar niet mat laat zetten. Tegen FM Oscar stond ik al snel een pion voor op de linkerflank en hadden mijn paarden mooie velden gevonden. Bovendien: in de verste verte (voor mij) nog altijd geen mat te zien!







Even later, begin van de tijdnoodfase, hadden de paarden nog betere velden gevonden en was de zwarte dametoren opgesloten. En nog altijd: geen mat (pfew...)!

De slotstelling.
Eind van de tijdnoodfase en wel (bijna) mat, maar dan aan de andere kant van het bord.









Tegen Wil was het een heel andere partij, waarbij ik met zwart moest knokken om gelijkspel. Langzaam kwam ik los en in het eindspel kreeg ik een kansje, omdat de witte pionnen kwetsbaar werden.
De witspeler legde hier zijn pionnen vast op wit met b4-b5. Hierna kon ik mijn loper omspelen naar e6 en mijn toren naar d3, waarna er een witte pion sneuvelde. De stelling zal daarna vast nog wel ergens remise te houden zijn geweest (bijv. door een crack als Joost Ru), maar in de uitvluggerfase zagen Wil en ik niet hoe.

Tussendoor verloor ik ook nog een keer en wel vrij kansloos van Henk, onze topper in het tweede. Henk speelde met wit heel gedegen en sloeg op het juiste moment toe om mijn te ver opgespeelde pionnen op te rapen:

1.Tc1!, Ke7 2.c3, Td6?! 3.Kc2!, bxc3 4.Kxc3, Tc6 5.Kc4 en smikkelen maar op c5 en vervolgens een keertje op a3.

Het was een echt verdubbelingsweekend. Alsof ik een gunstige kaart getrokken had, verdubbelde ik in twee dagen mijn score in de interne én in de externe competitie. In de externe speelden we dan ook tegen, hoe kan het ook anders, sv Dubbelschaak (Boxtel).

Vrijdagavond had ik daar aanvankelijk tegen Alek nog een hard hoofd in, want ik kwam zoals wel vaker dit seizoen met zwart erg bagger uit de opening.

In de stelling links zijn de pionnen op de d-lijn kreupel en minstens een zal er op korte termijn af gaan.











Wit pakte erg snel de pion op d6, maar zette vervolgens zijn loper slecht neer, door hier 1.Ld6-c5? te spelen ipv. het sterkere 1.Pc3xd5!

In deze stelling was 1.Ld6-c5 niet handig, omdat zwart na 1...,Db6-c7 zowel 2...,b7-b6 als 2...,Pc6-e5 dreigt.







Na een ruil van de witte loper op c5 tegen het zwarte paard op c6, kwam zwart los. De loper op g7 en de zware stukken deden ineens weer mee. Tot overmaat van ramp schoot zwart een bok door in de stelling hiernaast 1.Pc3-b5 te spelen. Na 1..., a7-a6 ging het paard en niet veel later de partij verloren.







Zaterdag in Boxtel kwam ik voor de verandering met zwart wél goed uit de opening.

Alle zwarte stukken voelen zich goed en de witte paarden staan er raar naar te kijken. Onmogelijk dat ik dit met zwart nog verknal...











Wit heeft enkele stukken kunnen ruilen en daarmee de druk verlicht, maar 1.Lf4 was hier stom, omdat na 1...,De7 het witte paard niet echt meer mee kan doen.









Zwart staat schitterend. Wat me vooral opviel waren de zwakke velden rond de witte koningsstelling. Ik droomde al van een dame op h3 en een paard op g4.









Het werd iets anders, maar is het geen fraai plaatje?











Niet veel later gaf wit op en was ik heel blij dat ik eindelijk weer eens een leuk aanvalspartijtje gespeeld had.

Overigens was ik ook al tevreden over mijn partij in de vorige externe ronde tegen Messemaker. Toen kwam ik met wit vanuit de opening in een stelling met heel veel stukken gericht op de vijandelijke koning.

In deze stelling bedacht ik na lang gepieker 1.e3!?
Achteraf zag ik in de online database van New in Chess dat dit alleen niks nieuws is.









De zwarte stelling speelde zoals te verwachten was hierna erg moeilijk en vlak na de tijdcontrole kon ik het punt binnenhalen.

1.Tb7+ Kg8 2.Dh4! Td7 3.Txd7 Pxd7 4.Dd8+ Pf8 5.De8! met de dreiging 6.Df7+ en Dxf8.

Stoppen of nog even doorgaan. Dat is de vraag die me de laatste weken het meeste heeft bezig gehouden achter het schaakbord. Uit mijn verzameling "paaseieren" blijkt wel dat je daar geen kampioen mee wordt. Ik kan me zelfs geen jaar herinneren waarin ik zoveel verloren heb als in de eerste maanden van dit seizoen en het eind lijkt nog niet in zicht. De doelstelling die ik aan het begin van de competitie had (plaatsing CL), vond ik toen nog reëel maar al snel gewaagd en heb ik zojuist maar als compleet absurd overboord gegooid. De uitdaging voor mij is nu het terugvinden van motivatie voor het spelletje.

Waar gaat het mis? De grootste bloopers op een rijtje:

1) Zwart aan zet:

1..., Kf6?? Koning in de hoek was veiliger en zou een iets mindere, maar nog speelbare stelling hebben opgeleverd. Nu ging het na 2.Tf4+, Ke7 en 3.Lg5+ geforceerd uit.

2) Zwart aan zet
1..., Lf5? ziet er oppervlakkig aardig uit, maar bleek tegen de agressieve Keet kat op het spek binden: 2.g4! Le6 (anders Df3!) 3. Lg2! c6 4.c4, Pb6 5.Pxe6, fxe6 6.h4! en wit heeft vanuit de opening al zowat een winnende aanval in handen.

3. Zwart aan zet

1..., Pd4?? Beter en nog theorie bleek achteraf te zijn 1...,Pa5. Bijv. 2.Pc3, Pxb3 3.Dxb3, e6.
Met Pd4 geeft zwart de pion onder ongunstige voorwaarden terug en stond Wim met wit al snel heel lekker. Na nog wat missers ging het hard uit: 2.Pxd4, exd4 3.Dxd4, e6 4. Pc3, Pxd5? 5.Pxd5, ed5 6.0-0, Le7? 7.Dxg7, Tf8 8.Te1+, Le6 9.Txe6! +-.

3. Wit aan zet:
1.Lc6?? Idioot! Compleet gemist dat er een pion op h4 instaat... Daar bleef het niet bij, want half slapend volgde even later een tweede knop voor nop:

4. Wit aan zet:

1.f4??.

5a. Wit aan zet:
1.b4!? Niet eens zo'n slechte zet. Ik had nog wel gezien dat Spaan Lb3 dreigde en gokte op voldoende compensatie. Maar ik had het dan wel een goed vervolg moeten geven.

5b. Wit aan zet

1.Td2?? Ai, en hier had 1.exd4, Dxd4 2.Pe4!! de boel nog gered. Na 1.Td2 volgde 1..., Dg5 2.Lf4 en de mokerslag 2...,dxc3!! 3.Lxg5, cxd2 en wit kan de promotie van de pion niet meer stoppen.

En dan als toetje de lelijkste zet die ik kon bedenken:
5. Zwart aan zet:
1..., e6?? Niet direct een blunder die de partij kostte, maar wel erg zielig voor de zwarte stukken op d8 en c8. Beter was 1...,Le6 en zwart staat met zijn pluspion wellicht nog iets beter.

Over het algemeen dus ondoordachte zetten en hier en daar een mislukte openingsvariant.

Ploeterend ten onder in tweede ronde.

Tegen Rob offerde ik in de opening een pion en kreeg steeds net niet voldoende compensatie. Mijn stukken verkeerd neergezet, bijv. die loper op a3:

Diagram 1:

Die loper had beter naar d6 of c3 kunnen gaan. Zwart speelde even later c5, waarna de loper tegen een lelijke pion aankeek.

Het speelde allemaal te makkelijk voor zwart, terwijl wit naar tegenspel zocht. Nadat Rob een paard kreeg op d4, stond hij duidelijk beter:

Diagram 2:

Met f2-f4 probeerde ik in de stelling hierboven (2) het centrum aan te tasten, maar tevergeefs:

Diagram 3 (La3xc5?):

Na 24.Lxc5? had zwart het al uit kunnen maken met 24...,Lxd5 25.cxd5, Df4+! 26.Td2(?), Txd5 -+, maar hij verwisselde zetten en speelde na 24.Lxc5? meteen 24...,Df4+.

Een grote afruil volgde en er kwam een eindspel op het bord met nog steeds een pluspion voor zwart, maar met remisekansen voor wit, dankzij de actieve loper en koning.

Diagram 4: In de partij had wit vanuit deze stelling vast ergens gelijkspel kunnen bereiken, bijvoorbeeld na Kc8-d7:

Diagram 5:
Hier was Le5-b8 (...,a6 2.Tc7+ en Txb7) voldoende geweest. Even later had ik kans om de loper tegen het paard te ruilen, wat waarschijnlijk ook sterker was dan wat in de partij gebeurde.

In de partij nam onder tijdsdruk de spanning toe en bleek Rob na zware strijd de betere schaker.

Hele partij naspelen: Arno-Rob.

Start nieuw intern seizoen

Drie jaar lid van RSR en nog nooit de Champions League bereikt. Hoog tijd voor verandering, maar ook dit seizoen zal ik het zwaar krijgen gezien de sterke bezetting van de voorronde groep 1B. Als ik in deze groep volgens verwachting verlies van de ratingfavorieten en struikel over een paar concurrenten, dreig ik voor de vierde keer op rij in de Minorgroep te belanden. Een 'schrikbeeld' dat ik in de eerste ronde gelukkig heb kunnen uitstellen.

Tegen Peter had ik het in de voorgaande seizoenen steeds lastig, maar in deze eerste ronde kwam ik met zwart geen moment in gevaar. Direct na de opening verzwakte Peter met wit zijn koningsstelling.

Stelling 1 (1.g2-g4?!):
Na 16.g4?! kreeg zwart een aanknopingspunt en kon met f7-f5 en vervolgens e6-e5 druk uitoefenen in het centrum. Dit bleek voordeling voor zwart, want wit kwam moeilijk tot tegenspel, zoals al blijkt uit de volgende middenspelsituatie:

Stelling 2 (na 23...Ta3):

Dit kan niet lang goed gaan voor wit, ook al maakte ik het me onnodig moeilijk.

Slotstelling:
Om hele partij na te spelen, klik hierop.

Een eerste stap om eens een keer niet de Minor te winnen, is gezet!

Drie op een rij!

Aan het eind van de competitie nog drie zwartpartijen gewonnen (van Tromp, Paul B en Tol).

Tegen Paul Tromp een lange partij waarin een klein voordeel vanuit de opening uiteindelijk de doorslag gaf.

In de diagramstelling zette Paul zijn paard ongelukkig neer op g3. Na de geforceerde afwikkeling die volgde na c5-c4, werd de druk over de g-lijn voor wit erg vervelend.

De partij daarna tegen de andere Paul, was heel anders. In een scherpe opening zette Batenburg zijn stukken niet optimaal neer en ging ten onder in de aanval, wat blijkt uit de slotstelling:

Tegen Edwin is het altijd spannend, omdat hij in tijdnood verrassend uit de hoek kan komen. In het middespel kreeg ik groot voordeel, na risico te hebben genomen in de volgende stelling:

In plaats van terug te slaan op d4, wat tot een ongeveer gelijke stelling zal leiden, gokte ik met 14...,f5-f4!? Na 15.Lxf4, g5 blunderde wit met 16.Dh5+?, zodat na 16...,Pf7 zwart een stuk wint. Natuurlijk probeerde Edwin weer terug te komen in tijdnood. In een vorig treffen was hij daarin succesvol, maar nu ging hij zelf mat in 1:


Partijen:
ronde 9: Paul Tromp - Arno
ronde 10: Paul Batenburg - Arno
ronde 11: Edwin Tol - Arno

De totaalscore van 10 uit 11 bleek genoeg. Alleen van Herbert verloren vanuit goede stelling, maar daar staat tegenover dat ik tegen Pim U verloren heb gestaan en mazzelde. Daarmee ben ik voor het derde jaar op rij kampioen geworden van de Minor. Je zou bijna gaan denken dat het geen toeval is.